Kendi ihtiyaç ve isteklerini yok sayarak etrafındakileri mutlu etmesi gerektiği inancıyla yaşayan insanlara aşinayızdır. Başkalarının mutluluğu ve huzuru için çabalamak çoğu zaman toplumun olumlayıp desteklediği bir davranış olsa da, bu alışkanlık kişinin kendi hayatından ödün vermesi noktasına vardığında acı verici bir sorun haline gelir.
Eşbağımlılık, yakın zamana kadar alkol ve madde bağımlısı kişilerin aile üyelerini etkileyen bir hastalık olarak görüldüyse de, zamanla çok daha yaygın bir grubu etkilediği anlaşıldı. Disfonksiyonel ailelerde büyümüş bireyler neden eşbağımlı davranışlar sergiler? Başkalarını mutlu etme ihtiyacının kökeninde ne yatar? İstismarcı ebeveynlik tarzı, çocukta nasıl utanç, yetersizlik ya da üstünlük algısına sebep olur? Uygun düzeyde özdeğer tecrübe etmek, kendimizle ve çevremizle ilişkimizde nasıl bir yer tutar? Taşınan utanç nedir ve sağlıklı utançtan nasıl ayrılır? Eşbağımlı yetişkinler, kendi gerçekliklerine sahip çıkmakta neden zorlanırlar? Çocuklukta fonksiyonel sınırlar nasıl oluşturulur? Eşbağımlılık nasıl fark edilir, fark edilmezse ne tür tehlikelere gebedir? Normal ebeveynlik ile fonksiyonel ebeveynlik arasında ne fark vardır? Kişi, eşbağımlı bir ilişkide olduğunu nasıl anlar?
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.